اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر نارضایتی بدنی و ترس از ارزیابی منفی در دختران نوجوان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن

سابقه و هدف: اختلال بدشکلی بدن یکی از اختلالات شایع دوران نوجوانی است که در آن نوجوانان بیش از اندازه به ظاهر تمرکز دارند که باعث مختل شدن زندگی فردی و اجتماعی آن ها می گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر نارضایتی بدنی و ترس از ارزیابی منفی در دانش آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به اختلال بدشکلی بدن بود. مواد و روش ها: جامعه پژوهش در پژوهش مداخله ای حاضر (پیش آزمون- پس آزمون)، شامل دانش آموزان دختر دبیرستانی مبتلا اختلال بدشکلی بدن شهرستان نجف آباد بودند. از میان آن ها تعداد 30 نفر (15 نفر آزمایش؛ 15 نفر کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه پژوهش، انتخاب شدند. گروه آزمایش، 8 جلسه یک و نیم ساعته، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند درحالی که گروه کنترل، هیچ مداخله ای دریافت نکردند. مصاحبه بالینی ساختاریافته برای محور یک (scid-i)، مقیاس اصلاح شده وسواس فکری- عملی بل براون برای اختلال بدشکلی بدن (ybocs-bdd) پرسشنامه نارضایتی بدنی و پرسشنامهی ترس از ارزیابی منفی به عنوان ابزار پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، برای دو گروه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، منجر به کاهش معنادار نارضایتی بدنی (01/0< p) و ترس از ارزیابی منفی (01/0< p) در مرحله پس آزمون شد. استنتاج: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، می تواندبه عنوان یک مداخله اثربخش در کاهش نارضایتی بدنی و ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای اختلال بدشکلی بدن محسوب گردد.